Wetenschappelijk onderzoek - De meest opvallende onderzoeken eruit gelicht
United States:
Aan de Rutgers Universiteit in Newark (USA) is in 2007 kleinschalig fMRI-onderzoek gedaan door Dr. Barry R. Komisaruk en de
ontdekster van het syndroom, Sandra R. Leiblum.
Dit eerste onderzoek werd gefinancierd door de Christopher Reeve Foundation.
Echter, de middelen bleken beperkter dan aanvankelijk gehoopt. Het onderzoek moest daardoor voortijdig worden afgebroken.
De uitkomst van dit mini-onderzoek was niet meer dan slechts de constatering dat hersenen van vrouwen met PGAD/ReGS een verhoogde
activiteit lieten zien. Een verhoogde activiteit in het gebied waar ook pijn en jeuk wordt geregistreerd.
Ondanks de kleinschaligheid en
(nog) niet te interpreten resultaten, was hiermee toch een eerste belangrijke stap gezet. De uitkomst van dit onderzoek toonde in elk geval
aan dat deze klachten geen verzinsel waren! Belangrijk voor de erkenning van vrouwen met de aandoening, die tot dan toe door de buitenwereld nooit echt serieus
waren genomen.
Dit onderzoek heeft, ondermeer door het overlijden van de ontdekster van het syndroom begin 2010, ruim 4 jaar
stilgelegen.
Door nieuwe inzichten, met name door onderzoek dat hier in Nederland is gedaan en neuropathie van de Nervus Dorsalis Clitoridis
verondersteld, heeft Komisaruk recentelijk (juni 2011) de draad weer kunnen oppakken. Geen voortzetting van het fMRI-onderzoek van destijds, maar
bestudering van de vele MRI's die tal van vrouwen wereldwijd in de periode tussen 2007 en 2011 hebben ondergaan. Gebaseerd op de bevindingen van
de Nederlandse studies (zie verderop), heeft Komisaruk voorzichtig laten weten mogelijk de oorzaak van de verkeerde prikkeloverdracht van
de Nervus Dorsalis Clitoridis, in het ruggenmerg op het spoor te zijn.
Dit onderzoek wordt natuurlijk door psas.nl op de voet gevolgd!!
»» Update mei 2012:
Inmiddels is deze studie afgerond en gepubliceerd in 'The Journal of Sexual Medicine'. De studie heeft aan het licht gebracht dat de aanwezigheid Talov Cystes verdacht zijn
voor het ontstaan van PGAD en mogelijk één van de oorzaken. Lees hier het
artikel
Video Update Okt. 2013:
De meeste wat grootschaliger onderzoeken in de USA, zijn gedaan door Sandra Leiblum; door middel van (anonieme) Internet surveys.
Deze vragenlijsten bleken voor iedere willekeurige internetsurfer toegankelijk!!
Deze lijsten hadden nooit op internet
gepubliceerd mogen worden en hadden, door middel van toezending aan iedere gediagnostiseerde deelnemer afzonderlijk, alleen de doelgroep mogen
bereiken. De vragen waren daarnaast ook nog eens erg sturend opgesteld vanuit de achtergrond van Sandra Leiblum, die psychologe is.
Het wetenschappelijk gehalte van de uitkomsten van dit soort onderzoeken moet daarom ernstig in twijfel worden getrokken.
Nederland:
Het eerste echte medisch wetenschappelijk onderzoek vond plaats in Nederland.
In 2008 publiceerde de Nederlandse neuropsychiater Prof. Dr. Marcel D. Waldinger zijn eerste bevindingen in het wetenschappelijke tijdschrift
The Journal of Sexual Medicine.
De belangrijkste conclusie
van deze studie:
De meeste vrouwen gaven aan dat hun klachten gepaard gingen met rusteloze benen en een aandrang te moeten plassen. MRI-scans en
ECHO-Doppleronderzoeken van het bekken en de geslachtsorganen toonden ook een hoge prevalentie van spataderen in het bekken.
Volgens Waldinger is PSAS/PGAD een genitale vorm van Restless Legs. Zich baserend op wetenschappelijke observaties, stelt hij dat de vreemde
genitale sensaties dezelfde kenmerken hebben als de sensaties bij het Restless Legs Syndrome. Om deze overeenkomst te benadrukken heeft
Waldinger besloten de naam PSAS te veranderen in Restless Genital Syndrome (ReGS). De resultaten van deze studie sluiten een
psychische oorzaak uit.
Het volledige artikel, dat uit twee delen bestaat, kun je vinden op de pagina
Bronnen/Artikelen
Hoewel de vrouwen enorm blij waren met dit medisch wetenschappelijk onderzoek, blijkt de uitkomst van deze studie toch niet zo accuraat:
Allereerst Restless legs:
De gemiddelde leeftijd van de onderzochte vrouwen is 53,8 jaar. Vrouwen is gevraagd of zij ook last hadden,
of last gehad hadden van Restless Legs.
De meeste vrouwen konden dit bevestigen. Ook vrouwen die daar dus ooit weleens last van gehad hadden zijn meegerekend in de 67%
waarover in de studie wordt gesproken. Dit percentage wordt o.a. afgezet tegen het landelijk percentage van zo'n 7.7% van de
bevolking dat lijdt aan Restless Legs.
Welk percentage gebaseerd is op de gehele bevolking. Dus inclusief mannen, vrouwen, kinderen, ras, medicijn gerelateerd, aan ziekten
gerelateerd, etc..
Het is algemeen bekend dat Restless Legs bovendien ook meer bij vrouwen voorkomt dan bij mannen en... meer voorkomt op hogere leeftijd.
De studie heeft een aantal van zeer crusiaal belang zijnde zaken buiten beschouwing gelaten, niet genoemd en daar bevindingen op gebaseerd:
Er is de vrouwen niet gevraagd of zij zelf een relatie zagen tussen Restless Legs en de symptomen tussen de benen.
Er is de vrouwen niet gevraagd of de klachten van Restless Legs parallel liepen aan, dan wel gelijktijdig optraden met de klachten tussen de
benen. In dat verband is de vrouwen ook niet gevraagd of de triggers, die beide aandoeningen kennen, overeenkomsten vertonen. Noch is hen
gevraagd of de symptomen ook overeenkomsten vertonen in gevoel en in duur.
Er niet onderzocht, of althans geen verband gelegd met de mogelijkheid dat Restless Legs bij een aantal van deze vrouwen voort zou kunnen komen uit
bepaald medicijngebruik of uit andere aandoeningen; bijvoorbeeld Diabetes
Er is geen controlegroep onderzocht die bestond uit alleen vrouwen met een gemiddelde leeftijd van
53.8 jaar!!
Spataderen:
Hiervoor gelden een aantal van dezelfde bezwaren zoals hierboven genoemd.
Spataderen komen bij vrouwen veel vaker voor dan bij mannen.
De leeftijd waarop spataderen meer voorkomen speelt ook een rol. Hoe ouder men is, hoe meer het hebben van spataderen voorkomt.
Daarnaast zijn hormonale invloeden (overgang bijv.) van belang en hebben
veel vrouwen die kinderen hebben gebaard spataderen.
Er is geen controlegroep onderzocht die bestond uit alleen vrouwen met een gemiddelde leeftijd van
53.8 jaar!!
De overactieve blaas:
Geen twijfel over mogelijk dat nagenoeg alle vrouwen met de aandoening voortdurend aandrang voelen te moeten plassen. Vrouwen geven aan
(monitoren van supportgroepen wereldwijd) dat deze klachten gelijktijdig zijn ontstaan met de klachten die ReGS/PGAD kenmerken.
"New Insights into Restless Genital Syndrome: Static Mechanical Hyperesthesia and Neuropathy of the Nervus Dorsalis Clitoridis"
Studie van 2009 door Waldinger:
Deze studie geeft veel meer houvast dan de voorafgaande. De vrouwen kunnen zich hierin ook goed herkennen.
Al sinds de ontdekking
van het syndroom wijzen nagenoeg alle serieuze medisch wetenschappelijke neuzen naar één richting; de Nervus Pudendus. Veel ook andere
klachten in het bekkengebied worden toegeschreven aan deze zenuw.
De klachten bij PGAD/ReGS worden veroorzaakt door neuropathie
van een der eindtakken van de Nervus Pudendus, de zogehete Nervus Dorsalis Clitoridis. Waldinger onderzocht 23 Nederlandse vrouwen
met het syndroom. Alle deelnemende vrouwen ondergingen ondermeer ook een genitaal onderzoek met een wattenstaafje.
Daaruit kwam naar voren dat alle vrouwen punten van extreme overgevoeligheid hebben die in verband kunnen worden gebracht met de Nervus
Dorsalis Clitoridis..
Behandeling door Transcutanous Electric Nerve Stimulation (TENS) zou succesvol zijn.
Helaas blijkt (nu, 2 jaar na datum publicatie) deze behandeling bij het gros van de vrouwen niet aan te slaan. Vervolgonderzoek naar
behandeling(en) is daarom hard nodig!